Hayır da şer de Allah'tan mıdır?

قُلْ لِمَنْ مَا فِي السَّمٰوَاتِ وَالْاَرْضِۜ قُلْ لِلّٰهِۜ كَتَبَ عَلٰى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَۜ لَيَجْمَعَنَّكُمْ اِلٰى يَوْمِ الْقِيٰمَةِ لَا رَيْبَ ف۪يهِۜ اَلَّذ۪ينَ خَسِرُٓوا اَنْفُسَهُمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ

Kul limen mâ fî-ssemâvâti vel-ard(i)(s) kul li(A)llâh(i)(c) ketebe ‘alâ nefsihi-rrahme(te)(c) leyecme’annekum ilâ yevmi-lkiyâmeti lâ raybe fîh(i)(c) elleżîne ḣasirû enfusehum fehum lâ yu/minûn(e)

De ki: “Göklerde ve yerde olan şeyler kimindir?” De ki: “Allah’ındır! O kendi üzerine rahmeti yazdı. Muğlaklığın olmadığı kıyâmet gününde, sizleri mutlaka bir araya getirecektir. Buna rağmen kendilerini hüsrana sokanlar, inanmazlar! (Enam suresi 12)

“Rahmeti kendi üzerine yazmak” ne demektir?

Bu “yazma” ifadesini, oruç sizden öncekilere yazıldığı gibi size de yazıldı, farz kıldı şeklinde de anlayan meal verenler olmuştur. Yani kendisine bir emir, bir ilke edindi.

Neden yazdı? Söyledi değil! Kendisine neden söyledi değil de yazdı?

Çünkü söz uçar yazı kalır. Rabbimiz kişiye göre, zamana göre, şahsa göre rahmeti bir kenara bırakmaz. Bir kural gibi, yazdı ve kitap ile ifadesi, O’nun duruma ve şarta göre değişmeyeceğinin Kurân’i ifadesi, Kurân’i, ilahi bir teminattır.

“Allah üzerine rahmeti yazdı” Yani bu teminatı size veriyor. Bu yazılmış oraya, mermere yazıldığı gibi. Bu silinmez, zamanla es geçilmez.

Bu ayet, şerrin Allah’a izafe ve isnat edilemeyeceğinin de en önemli Kurân’i delilidir. Allah şerri mi kendine yazdı, rahmeti mi kendine yazdı? 

Peki biz nasıl “Hayrihi ve Şerrihi Min Allâhi- Hayır ve şerr, Allah’tandır” diyoruz. Ancak burada Rabbimiz rahmeti yazdığını söylemektedir.

Zira Allah, haşa şerri, kötülükleri değil, sadece ve sadece rahmeti, merhameti yani o duyarlılığı, şefkati, sevgiyi kendisine ilke edinmiştir.

Bu yüzden barış ve sulh dini olan İslam’ı da kullarına bir yaşam tarzı olarak seçmiştir. Onu da Ali İmran 19’dan okuyoruz: Allah katında din İslam’dır.

İbrahim ÇELİK